Voor een akkerbouwer lijkt de winter een rustige periode. De aardappelen en uien liggen droog in de schuur, de tarwe is opgeslagen in de silo, de suikerbieten zijn opgehaald en de winterpeen staat in het koelhuis. Maar let op, de winter lijkt rustig, want in het hoofd van de ondernemer stormt het. We barsten van de… ideeën!
Mijn jongste zusje heeft een blauwe maandag diëtetiek gestudeerd in Amsterdam. Dat leverde het mooiste keukengerei en de prachtigste kookboeken op. Na een jaar koos ze voor een andere studie en werden de spullen naar mij doorgeschoven. Hélemaal niet erg. Zo ook het bekende kookboek KOOK OOK. Vandaag pak ik het er weer bij, ik ga stoofpot maken.
Wanneer ik mijmer over een boerencamping, dan denk ik aan rustig zomerweer, een knapperig broodje bij het ontbijt en verder vooral lekker onderuit in een stoel. In de ochtend zie je een haas wegschieten en ’s avonds hoor je de krekels. Ben ik een romanticus?
‘We gaan alvast een beginnetje maken,’ zegt manlief om half acht in de avond. Het is een droge dag in augustus met eindelijk een beetje zon en wat wind. Hoog tijd om de tarwe te dorsen, maar waar blijven die bloedhete dagen en een huis bezaaid met tarwekorrels? Ik mis het stof!
Ik zie de arts schrikken. “Ik kan me voorstellen dat je pijn hebt,” zegt hij. Au. Maandagavond 20.15 uur. Ik zit met mijn ogen dicht in de wachtkamer van de huisartsenpost. Dit is niet fijn. Ik kan niets zien. Althans, mijn zicht is wel scherp, maar wanneer ik mijn rechteroog open probeer te doen, wordt de pijn alleen maar heftiger en loopt mijn oog direct vol met tranen. Zand, zaagsel, ken je dat gevoel? Snel weer dicht doen, dus.
Op een boerderij verwacht je dieren. Veel dieren. De teleurstelling bij menig vriendje is dan ook groot bij het zien van alleen maar trekkers en machines. Waar zijn de koeien, kippen, schapen en die leuke pony? Wij zijn tot nu toe niet verder gekomen dan erfkat Keesje (vernoemd naar buurman Kees) die ‘absoluut’ niet naar binnen mag van mij. Iets met haren.